این که ما بپنداریم همین که دو نفر با هم ارتباط نامشروع داشتند، دیگر از چشم خدا و رسول او وکائنات می افتند، درست نیست. بلکه باید دید این دو نفر تحت چه شرایطی دست به این کار زده اند.
آیا شخص دسترسی به روش های مشروع ارتباط جنسی داشته است؟
از نظر محرک ها و مهیج هایی که در اطرافش وجود دارد در چه وضعیتی است؟
آیا مرد برای رسیدن به خواسته اش از قوه قهریه استفاده کرده است یا رضایت طرف مقابل را جلب کرده است؟
آیا مرد با انجام این عمل حق همسر و فرزندان خود را ضایع کرده است یا نه؟
آیا مرد در انجام این عمل به همسر خود دروغ گفته است یا نه؟
آیا زن، با وارد شدن در این رابطه، حقی از بستگان خود مانند شوهر، پدر، برادر، فرزندان و دیگران را ضایع کرده است یا نه؟
آیا زن در ورود به این رابطه مرتکب دروغ یا خیانتی شده است یا نه؟
آیا نیاز شدید مالی یا عاطفی این دو را به سوی یکدیگر کشانده است یا صرفا شهوت حیوانی؟
آیا به حرمت آن از نظر ادیان و جرم بودن آن از نظر قانون آگاهند و مجازات آن را می دانند؟
آیا پس از انجام عمل ناشایست، از کرده خود پشیمان شده اند و خدا را یاد کرده اند یا با وقاحت، به عمل خود افتخار کرده به فکر تکرار آن بوده اند؟
آیا دیگران را از درافتادن به این ورطه تحذیر داده اند یا مشوق دیگران برای گناه بوده اند؟
و چندین آیا ی دیگر که می توان بر این ها افزود.
حال برادر عزیز من!
آنجا که خداوند به زناکار وعده خلود در آتش می دهد، در مورد کسی است که این عمل را وقیحانه انجام می دهد، به عمل خود افتخار می کند و برای حرمت الهی آن هیچ جایگاهی قایل نیست و در واقع این عمل او نشانهء کفر او به خدا و ادیان اوست.
اما آیا شما می توانید بپذیرید که اگر مرد و زنی که نسبت به هیچ کس در دنیا تعهد ندارند و آزاد هستند، به هم نزدیک شوند، صرفا به خاطر این که عمل نزدیکی را بدون خواندن خطبه عقد انجام داده اند، مخلد در دوزخ خواهندبود؟ شما که از عدالت خدا صحبت می کنید، آیا این عادلانه است؟
تمام سخت گیری ها در مورد ارتباط نامشروع به این دلیل بوده است که معمولا و در اکثر موارد، همراه با این عمل حیوانی، چندین عمل شیطانی هم سر می زند و از آنجا که اعمال شیطانی بسیار تباه کننده تر از اعمال حیوانی هستند، مقررات اسلام به گونه ای طراحی شده است که شخص، تا حد امکان از ورود به عرصه های خطر بر حذر باشد.
به عبارت دیگر، این همه سخت گیری، صرفا به خاطر دخول ناروای آلتی در آلت دیگر نیست. بلکه به خاطر آن است که در اکثریت قریب به اتفاق موارد، این ارتباط، همراه با چند دروغ و خیانت و دسیسه شیطانی انجام می شود که می تواند خانواده ها را بر باد دهد.
حال نکتهء بسیار مهم آن است که منِ مدعی، اگر نخواهم در جهنم، پست تر از آن زناکار باشم، باید با دیدن او بگویم شاید این فرد، جزو آن اقلیتی است که از هفت دولت آزاد است و برای انجام عملش، متوسل به حیله های رزیلانه شیطانی نمی شود. حال آن که اگر من، در بارهء او قضاوت کنم، از آنجا که قضاوت، عملی شیطانی است، جایگاه خود را از او پائین تر برده ام.
